ALBERRTUS

ALBERRTUS

cognomine Formosus fil. Magni, Dux Megapolitanus, belli quam pacis amantior. Cum fratre Henrico, adversus Lubecenses, inde Carolo V. in obsidione Geldriae militavit. Post mortem Friederici Daniae Regis in regno cum Christophoro Oldenburgico, partes Christiam II. captivi, et Hafniam contra Christianum III. defendit, sed dedere se et veniam petere coactus est. Pater inter alios, Iohannis Alberti, et Ulrici Episcopi Suerinensis, qui et ipsi docti et literarum amantes, simul Rostochiensem Academiam, a Iohanne et patruele eius Alberto A. C. 1415. fundatam, insigniter dotârunt. Iisdem, quidquid in Politica et Ecclesia Megapolis salubriter institutum habet, refert acceptum, et Ioh. Alber- tus quidem Ducatum omnem, ad normam Augustanae Confessionis reformavit, tum A. C. 1552. foederi pro defensione Religionis et libertate Landgravii icto dedit nomen, ipseque expeditioni interfuit. Post haec cum urbe Rostochio, ut et fratre Ulrico, ipsi res fuit; obiit A. C. 1577. Pater ex Anna Sophia Brandenburgica Iohannis et Sigismundi Augusti; quorum ille in ipso aetatis flore A. C. 1592. abreptus, filios reliquit Adolfum Fridericum, Suerinensis et Ioh. Albertum, Gustrovianae, linearum auctores. Ex quibus hic Reformatis accessit, exstinctus A. C. 1636. pater autem fuit, ex Eleonora Maria Anhaltina, Gustavi Adolfi nati A. C. 1633. quem tutor patruus Matri mvitae ereptum in Augustana Confessione educari curavit.

Ex Familia Anhaltina.